آری دلم برای شما تنـــــــگ می شود...

وقتی دلــــم برای شما تنگ می شود 

حجم سپید خاطره ام رنگ می شود

افسوس بعد اینهمه شبهای خاطره 

بین من و تو فاصله فرسنگ می شـــود

من حجم بی قرار قفس را شکسته ام 

امشب دوباره نان دلم سنگ می شود

با گریه های هرشب خود خو گرفتـــه ام 

آری دلم برای شما تنـــــــگ می شود...

چگونه اشک نریزم؟

بس است شور تغزّل من خیالی را

پی سراب زدم پرسه در حوالی را

چگونه اشک نریزم؟ چگونه خوش باشم؟

به سینه ام نزدم سنگ بی خیالی را

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر"

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

مشحونم از سعدی ...

مشحونم از سعدی ولی دلخونم از حافظ

لبریز از خیامم و مجنونم از حافظ

با بیدل و فیض و نظامی هم.. دمی دارم

اما برای همدمی ممنونم از حافظ

از صائب و از منزوی هم بهره هایی هست

اما پس از اینکه کمی میخونم از حافظ

من دلبری های کلام ِ قیصر ِ خود را

زیر ِ سر ِ دیوانگی می دونم از حافظ

استغفرالحافظ من الشعر و غزل هایم

حالا تماشایم بکن ... معجونم از حافظ ...   

باید برای دیدن تو انقلاب کرد ...

خاصیت نگاه تو ما را خراب کرد

این آفتاب، غوره یِ ما را شراب کرد

 

آدم که گریه را پدرانه به ارث داد

یادش به خیر باد که کار ِصواب کرد

 

اندازه یِ حساب شده باده می خورد

هر کس که رفت و آمد خود را حساب کرد

 

ترسیدم اینکه یار جوابم کند ولی

دیدم کریم بود و مرا مستجاب کرد

 

روی سپید اوست چراغ هدایتی

پیری که عشقبازی خود در شباب کرد

 

دیگر دلی نمانده که دلبر بخوانمت

هجرانِ روی تو دل ما را مذاب کرد

حساب شد ...

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد

یک حلقه ده که قلب گلوی من آب شد

یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت

یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد

از آتش تو شِکوه به افلاک ریختم

یک قطره از شکایت من آفتاب شد

برای قلبم ... | اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت |

دلبر کمند خویش فکند و مرا گرفت

زلفی رسید و مرا دست و پا گرفت

بر زلف او نوشته که یاایهاالعزیز

یعنی مرا برای رضای خداگرفت

هرتار زلف دوست به یک جاست متصل

قلبم جدا گرفت و زبانم جدا گرفت

پرسیده ام ز مادرم او هم خبر نداشت

اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت

من بعد از این به درد خودم گریه میکنم

آقا به خرج خویش برایم دوا گرفت