حاجی ما ....

حاجیان جمعند دور هم به صحرای منا 

حاجی ما در بیابان در مسیر کربلاست 

حاجیان کردند دل را خوش به ذبح گوسفند 

حاجی ما ذبح طفلش پیش پیکان بلاست 

حاجیان سر می‌تراشند از پی تقصیرشان 

حاجی ما هم چهل منزل سرش برنیزه‌هاست 

حاجیان دست دعاشان بر سما گردد بلند 

حاجی ما از بدن دست علمدارش جداست 

حاجیان را هست یک قربانی آن هم گوسفند 

حاجی ما هم ذبیحش جمله تقدیم خداست 

حاجیان را از هجوم زائرین بر تن فشار 

حاجی ما سینه‌اش از سم اسبان توتیاست

حساب شد ...

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد

یک حلقه ده که قلب گلوی من آب شد

یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت

یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد

از آتش تو شِکوه به افلاک ریختم

یک قطره از شکایت من آفتاب شد

برای قلبم ... | اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت |

دلبر کمند خویش فکند و مرا گرفت

زلفی رسید و مرا دست و پا گرفت

بر زلف او نوشته که یاایهاالعزیز

یعنی مرا برای رضای خداگرفت

هرتار زلف دوست به یک جاست متصل

قلبم جدا گرفت و زبانم جدا گرفت

پرسیده ام ز مادرم او هم خبر نداشت

اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت

من بعد از این به درد خودم گریه میکنم

آقا به خرج خویش برایم دوا گرفت