نگهدار ...

گر نگهدار من آنست که من می دانم

شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

مشغول ذکر و سجده و یا رب نوشته اند

تا آبشار زلف تو را شب نوشته اند

ما را اسیر خال روی لب نوشته اند

در اعتکاف گیسوی تو سالهای سال

مشغول ذکر و سجده و یا رب نوشته اند...

مـگـــذار و مـگـــذر ...

بالله که غیر از جرم عاشق بودن ای دوست

بی‌جـرم و تقصیــرم مـــرا مـگـــذار و مـگـــذر

آن قَدَر خسته ام از گریه که یک بار شده ...

فکر یک خنده ی بی دلهره در سر دارد

این غزل های پر از گریه اگر بگذارد!

 

خسته ام خسته از این حادثه هایی که هنوز...

دارد از هرطرفی بر سرمان می بارد!

 

گفتی: غزل بگو! .....

این برای دل بی قرار و دل تنگم :

---

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟

شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟

 

پر می‌زند دلم به هوای غزل، ولی

گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟

 

گیرم به فال نیک بگیرم بهار را

چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

 

تقویم چارفصل دلم را ورق زدم

آن برگ‌های سبزِ سرآغاز سال کو؟

 

رفتیم و پرسش دل ما بی‌جواب ماند

حال سؤال و حوصله‌‌ی قیل و قال کو؟ 

قیصرامین پور

مشحونم از سعدی ...

مشحونم از سعدی ولی دلخونم از حافظ

لبریز از خیامم و مجنونم از حافظ

با بیدل و فیض و نظامی هم.. دمی دارم

اما برای همدمی ممنونم از حافظ

از صائب و از منزوی هم بهره هایی هست

اما پس از اینکه کمی میخونم از حافظ

من دلبری های کلام ِ قیصر ِ خود را

زیر ِ سر ِ دیوانگی می دونم از حافظ

استغفرالحافظ من الشعر و غزل هایم

حالا تماشایم بکن ... معجونم از حافظ ...   

پای طلبم بود و به منزل نرسیدم ...

دیری ست که دل آن دل "دلتنگ" شدنها

بی دغدغه تن داده به این سنگ شدنها

آه ای نفس از نفس افتاده کجا رفت

در نای نی افتادن و آهنگ شدنها

کو ذوق چکیدن ز سر انگشت جنون؟ کو ؟

جاری به رگ سوخته ی چنگ شدنها

زین رفتن کاهل چه تمنای فتوحی ؟

تیمور نخواهی شد از این لنگ شدنها

پای طلبم بود و به منزل نرسیدم

من ماندم و فرسوده ی فرسنگ شدنها