حضرت زهراء(س) در قرآن
آیات مختلفی در قرآن در شأن اهل بیت(ع) به ویژه حضرت زهرا(س) که از مصادیق بارز عنوان اهل بیت است، وارد شده است که یکی از این آیات، آیه تطهیر در سوره احزاب( آیه ۳۳ ) بوده که به صراحت درباره اهل بیت پیامبر وارد شده است و طبق روایات فراوانی از شیعه و اهل سنت منظور از اهل بیت امیرالمؤمنین(ع)، حضرت زهرا(س) و حسن و حسین(ع) هستند.
اگرچه اهل سنت واژه «اهل بیت» را به معنی خانواده گرفتند و زنان پیامبر را نیز جزو آن دانسته اند اما باید گفت که روایات نقش مهمی در تفسیر می توانند داشته باشند و خود اهل سنت به ویژه طبری در «تفسیر جامع البیان» و سیوطی در «تفسیر الدر المنصور» هر یک حدود ۱۶ روایت را می آورند که همسران پیغمبر شامل آیه تطهیر نمی شوند و این آیه مختص به این تعدادی است که نام بردیم. بنابراین یکی از مهمترین فضائل حضرت زهرا(س) بحث طهارت باطنی و مقام عصمت است که از این آیه شریفه استفاده می شود که در کنار حضرت علی(ع) و امام حسن و امام حسین(ع) مطرح شده است.
آیات دیگری در شأن حضرت زهرا(س) وجود دارد از جمله آیه مباهله آیه ۵۹ و۶۰ سوره آل عمران است. در اینجا هم اهل سنت به مانند شیعه روایات را نقل کرده اند البته ممکن است برخی اهل سنت مصادیق آیه را چیز دیگری معنا کرده باشند اما نام حضرت زهرا(س) و حضرت علی و حسنین(ع) به عنوان مصادیق آیه در ذیل تفسیر این آیه بیان شده است.
علاوه بر آیات اطعام که در سوره هل اتی آمده است، که یکی از مصادیق ابرار در این سوره حضرت زهرا(س) است؛ سوره کوثر برجسته ترین سوره قرآن در شأن حضرت زهرا است و فخر رازی از علمای اهل سنت، کوثر را اعجاز قرآن می داند و می گوید ما از این آیه اعجاز می فهمیم چون پیامبر(ص) فرزند پسر نداشت اما دختری داشت که از نسل او هزاران سادات تکثیر پیدا کردند و این اعجاز قرآن است که در زمان پیامبر از خیر کثیر و نسل حضرت زهرا(س) خبر داده است.
