پست ویژه : ما قوم عجم به باده عادت داریم ...

این شعرو نخونید قطعن از دستتون رفته.

اینم یه پست سفارشی برای میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام

---

ساقی به پیاله باده کم می ریزی

این میکده را چرا به هم می ریزی؟!

از گردش ساغرت شکایت دارم

آسوده بریز! بنده عادت دارم

با خستگی آمدم؛ فرح می خواهم

سجاده و تسبیح و قدح می خواهم

ما قوم عجم به باده عادت داریم

بر پیر مغان «علی» ارادت داریم

بر طایفه مان نگاه حق معطوف است

میخانه ی شهر طوس ما معروف است

من اهل ری ام؛ مست ولی اللهم

یک خمره میِ سفارشی می خواهم

دهِ ذی الحجه ی من هجده ذالحجه ی توست ...

آینه هستم و آماده ی ایـــوان شدنم

آتشی هستم و لبریز گلستان شدنم

چند وقتی است به ایوان نـــــجف سر نزدم

بی سبب نیست به جان تو پــریشان شدنم

سفره ی نان جویی پهن کن ای شـــــاه نجف

بیشتر از هــــمه آمــاده ی مـــــهمان شدنم

آنکه از کفر در آورد مرا مهر تو بود

همه اش زیر سر تـــوست مســــلمان شدنم

از چه امروز نیــــفتم به قـــــدومت وقتی

ختم شد ســجده ی دیروز به انسان شدنم

عـــلی اللــــهیِ ما را به بزرگیت ببخش

پیش تو مستحق این همه حیران شدنم

دهِ ذی الحجه ی من هجده ذالحجه ی توست

هشت روز است که آماده قـــــــربان شدنم

جان به هرحال قرار است که قـــــربان بشود

پس چه خوب است که قربـــانی جــ♥ـانان بشود

چند رباعی میلاد حضرت امیر علیه السلام

با شوکت بی نظیرش آمد از راه

می آید از آسمان و در دستش ماه

دیدی که دهان کعبه هم وا مانده

لا حول ولا قوة الا بالله

از جلوه ی نور ازلی می گویم

از ساحت آن صبح جلی می گویم

عمریست که مشغول عبادت هستم

هر شام و سحر علی علی می گویم

ملک و ملکوت می شود حیرانش

برپاست حماسه های بی پایانش

لشکر به دمی ز هم فرو می پاشد

می آید و ذوالفقار در دستانش

چشم همه بر شکوه بی همتا بود

آن روز که شور حیدری برپا بود

وقتی در قلعه را درآورد از جا

ذکر لب او نوای یازهرا بود

با مهر تو هر دلی شرف می گیرد

عشق تو دل مرا هدف می گیرد

هر کس که به ذکر یا علی دلگرم است

از فاطمه ایوان نجف می گیرد

یوسف رحیمی

شکر خدا که نام علی در اذان ماست ...

شکر خدا که نام علی در اذان ماست

ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست

 

ذکر علی عبادت مختص شیعه است

این اسم اعظم است که ورد زبان ماست

 

با هر نفس علی شده ذکر لبم مدام

این " یاعلی " همیشه رفیق لبان ماست

 

سلام بر علی علیه السلام

بسیار بگو ؛
سلام بر علی علیه السلام
این روزها کسی در مدینه سلامش نمیکند ...

یازده دستورالعمل از آیت الله بهجت

1. دستورالعمل اول

بسمه تعالی
الحمدلله رب العالمین، و الصلاة علی سید الأنبیاء و المرسلین، و علی آله سادة الأوصیاء الطاهرین و علی جمیع العترة المعصومین، واللعن الدائم علی أعدائهم أجمعین.
جماعتی از این جانب، طلب موعظه و نصیحت می کنند؛ اگر مقصودشان این است که بگوئیم و بشنوند و بار دیگر در وقت دیگر، بگوییم و بشنوند، حقیر عاجزم و بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
و اگر بگویند کلمه ای می خواهیم که امّ الکلمات باشد و کافی برای سعادت مطلقه دارین باشد، خدای تعالی قادر است که از بیان حقیر، آن را کشف فرماید و به شما برساند.
پس عرض می کنم که غرض از خلق، عبودیت است ( و ما خلقت الجن و الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/۵۶ ) و حقیقت عبودیت؛ ترک معصیت است در اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت « ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه ».

ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست می داریم، چون امیر نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می رسد؛ و او را پیغمبر صلوات الله علیه برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطه بین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست.