اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان ....

اباصلت هروی وقتی که در آخرین جمعه ماه شعبان خدمت حضرت امام رضا(علیه‌السلام) می‌رود، حضرت به او می‌فرمایند:

«اى اباصلت! ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهى کرده‏اى، در این چند روزى که باقى مانده است تدارک کن؛ و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه براى تو فایده‏اى ندارد و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن و از گناهان و نافرمانی‌هایت به‏سوى خدا بازگرد و توبه کن، تا این ماه خدا به تو رو کرده باشد درحالى‌که تو با خدایت – عزّ و جلّ – اخلاص ورزیده باشى و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنى و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى و هیچ گناهى را که مرتکب بوده‏اى وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دورى گزینى و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن و هرکس بر خدا توکّل کند، همانا خداوند او را کافى است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می‌رساند و براى هر چیز اندازه‏اى قرار داده است، و در باقیمانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: «اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفرلنا فیما بقی منه.» [یعنى: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‏اى، پس از تو می‌خواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى.] زیرا خداوند تبارک و تعالى در این ماه، مردم بسیارى را از آتش آزاد مى‏کند.»(عیون اخبارالرضا، جلد۲، صفحه ۵۱)

ای بنده ی گریزان! از خدا فرار می کنی ؟!!!

مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَنات‏[ فرقان 70]

کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل مى‏کند

داستانک:

بدون هیچ توجهی از کنار او گذشت.

این بی‌توجهی آخوند بر عبد فرّار سخت گران آمد. از جای خود حرکت کرد تا این شیخ پیر را تنبیه کند. دوید و راه را بر او سد کرد و با لحنی بی‌ادبانه گفت: هی! آشیخ! چرا به من سلام نکردی؟!

عارف همدانی ایستاد و گفت: مگر تو کیستی که من باید حتماً به تو سلام می‌کردم؟ گفت: من عبد فرّارم. آخوند ملاحسینقلی همدانی به او گفت: عبد فرّار! افررتَ من اللهِ ام من رسولهِ؟ تو از خدا فرار کرده‌ای یا از رسول خدا؟

و سپس راهش را گرفت و رفت.

فردا صبح، آخوند ملا حسینقلی همدانی درس را تمام کرده، رو به شاگردان نمود و گفت: ‌امروز یکی از بندگان خدا فوت کرده هر کس مایل باشد به تشییع جنازة او برویم.

 عده‌ای از شاگردان آخوند به همراه ایشان برای تشییع حرکت کردند. ولی با کمال تعجب دیدند آخوند به خانه عبد فرار رفت. آری او از دنیا رفته بود. عجبا! این همان یاغی معروف است که آخوند از او به عنوان بندة خدا یاد کرد و در تشییع جنازه او حاضر شد؟! به هر حال تشییع جنازة تمام شد.

یکی از شاگردان آخوند به نزد همسر عبد فرارا رفته و از او سؤال کرد: چطور شد که او فوت کرد؟ همسرش گفت: نمی‌دانم چه می‌شد؟ او هر شب دیروقت با حال غیرعادی و از خود بی‌خود منزل می‌آمد، ولی دیشب حدود یک ساعت بعد از اذان مغرب و عشا به منزل آمد و در فکر فرو رفته بود و تا صبح نخوابید و در حیاط قدم می‌زند و در حالی که گریه می کرد ،با خود تکرار می‌کرد: عبد فرار تو از خدا فرار کرده‌ای یا از رسول خدا؟! و سحر دق کرد و مرد.

اصل داستان از کتاب : شرح حال حکیم فرزانه حاج علی محمد نجف آبادی، صفحه 27

منبع : سایت منبرک

حدیث : گناه و مهلت

امام صادق سلام الله علیه: :

إنّ العَبدَ إذا أذنَبَ ذَنبا اُجِّلَ مِن غُدوَةٍ إلَى اللیلِ ، فإنِ استَغفَرَ اللّه َ لم یُکتَبْ علَیهِ .

هرگاه بنده گناهى مرتکب شود، از بامداد تا شب به او مهلت داده مى شود. اگر آمرزش خواست، آن گناه برایش نوشته نمى شود.

کافی: ج1 ، ص 437 / میزان الحکمه:ج 8، ص471

توبه گنهکاران

موسی در مناجاتش به خدا عرضه داشت

یا اِللهَ المحسنین

پاسخ آمد : لبیک

عرضه داشت

یا اِللهَ المطیعین

پاسخ آمد : لبیک

عرضه داشت

یا اِللهَ  العابدین

 پاسخ آمد : لبیک

عرضه داشت

یا اِللهَ العاصین

 پاسخ آمد : لبیک , لبیک ,لبیک

حضرت موسی سوال کرد : چرا در سه مورد اول پاسخ یکبار لبیک بود ؛ اما در مورد آخر سه بار لبیک

خداوند فرمود :

محسنین به احسان خود ,مطیعین به اطاعت خود و عابدین به عبادت خود امید دارند ؛ اما گنهکاران به جز من به کسی امید ندارند

منبع: نقل از سایت منبرک -داستانهای روایی - جلد 2 - صفحه 290

نامه عمل و استغفار

پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :      

                 

               طوبى لمَن وُجِدَ فی صَحیفَةِ عَمَلِهِ یَومَ القِیامَةِ تَحتَ کُلِّ ذَنبٍ : أستَغفِرُ اللّه َ          

                 

                خوشا به حال کسى که روز قیامت در نامه اعمالش، زیر هر گناهى جمله «استغفر اللّه » یافت شود.  

                 

                بحار الأنوار : ج 5 ص 329