اباصلت هروی وقتی که در آخرین جمعه ماه شعبان خدمت حضرت امام رضا(علیه‌السلام) می‌رود، حضرت به او می‌فرمایند:
«اى اباصلت! ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهى کرده‏اى، در این چند روزى که باقى مانده است تدارک کن؛ و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه براى تو فایده‏اى ندارد و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن و از گناهان و نافرمانی‌هایت به‏سوى خدا بازگرد و توبه کن، تا این ماه خدا به تو رو کرده باشد درحالى‌که تو با خدایت – عزّ و جلّ – اخلاص ورزیده باشى و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنى و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى و هیچ گناهى را که مرتکب بوده‏اى وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دورى گزینى و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن و هرکس بر خدا توکّل کند، همانا خداوند او را کافى است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می‌رساند و براى هر چیز اندازه‏اى قرار داده است، و در باقیمانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: «اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفرلنا فیما بقی منه.» [یعنى: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‏اى، پس از تو می‌خواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى.] زیرا خداوند تبارک و تعالى در این ماه، مردم بسیارى را از آتش آزاد مى‏کند.»(عیون اخبارالرضا، جلد۲، صفحه ۵۱)