پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم ...

نام ما را ننویسید، بخوانید فقط

سر این سفره گدا را بنشانید فقط

 

آمدم در بزنم، در نزنم می میرم

من اگر در زدم این بار نرانید فقط

 

میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست

چند لحظه بغل سفره بمانید فقط

 

کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی

فقط از دست گناهم برهانید... فقط

زهرای تو که هست ....

زهرای تو که هست به مردم نیاز نیست

وقتی که آب هست تیمم نیاز نیست

شرمنده ام که دست تو از پشت بسته شد

شرمنده ام خودم به تبسم نیاز نیست

حرفی نزن گلوی تو را میکشد طناب

وقتی اشاره است به تکلم نیاز نیست

کو دستهات تا که بگیرم ببوسمش

دست تو را به بیعت مردم نیاز نیست

دستم به دست ضربه ی اول خودش شکست

با این حساب ضربه ی دوم نیاز نیست

حتی اشاره بار مرا میزند زمین

این بار ِ شیشه را به تهاجم نیاز نیست

علی اکبر لطیفیان

دارد به یاد مجلس نامحرمان صبح ....

روضه است...روضه حضرت رقیه سلام الله علیها..

اگر حس و حال خانومو ندارید نخونید...

للحق....

___________________________

پایش ز دست آبله آزار می کشد

از احتیاط دست به دیوار می کشد

درگوشه ی خرابه کنار فرشته ها

"با ناخنی شکسته ز پا خار می کشد"

دارد به یاد مجلس نامحرمان صبح

بر روی خاک عکس علمدار می کشد

او هرچه میکشد به خدای یتیم ها

از چشم های مردم بازار می کشد

گیرم برای خانه تان هم کنیز شد

آیا ز پرشکسته کسی کار می کشد؟

چشمش مگر خدای نکرده چه دیده است؟

نقشی که میکشد همه را تار می کشد

لب های بی تحرک او با چه زحمتی

خود را به سمت کنج لب یار می کشد

علی اکبر لطیفیان

پرواز می کنم به پرم میخورم زمین ...

از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد

از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد

ما تحبس الدعا شده نان شبهه ایم

آنجا که شبهه است عطایی نمی رسد

پرواز می کنم به پرم میخورم زمین

بال و پر شکسته به جایی نمی رسد

در رجب ها کاظمین ما خراسان میشود ...

هر که یک دفعه سر این سفره مهمان میشود

مور هم باشد اگر روزی سلیمان میشود

سر به زیر انداختن ذاتش توسل کردن است

دردهای این حرم ناگفته درمان میشود

این کریمان لطفشان هرچند آماده ست، لیک

نام مادر که وسط باشد دو چندان میشود

هنوز کرب و بلایی که داشتم دارم ...؟

هنوز حال و هوایی که داشتم دارم

هنوز طبع گدایی که داشتم دارم

برای گمشدگان یک چراغ روشن کن

نیاز راهنمایی که داشتم دارم