گریه کن تو حضرت زهراست والسلام ...

دارد تمام میشود آقا عزای تو
کم گریه کرده ایم محرم برای تو

شبهای آخر است گدا را حلال کن
این هم بساطِ نوکر ِ بی دست و پای تو

دارد چه زود سفره ی تو جمع می شود
هستم هنوز سائل ِ آب و غذای تو

مارا ببخش گریه ی سیری نکرده ایم
چشمانِ خشکِ ما خجل از این عزای تو

هر روز، روز ِ تو همه جا محضر شما
یعنی که هست هر چه زمین کربلای تو

هر که دارد هوسِ کرب و بلا گریه کند ...

در کنار تو وجودم به خدا نزدیک است

هرکه نزدیک خدا شد به شما نزدیک است

تو خودت حافظ من باش به یغما نروم

دام ابلیس به من در همه جا نزدیک است

اعتقاد دلم این است که در هیئت ها

دست احسان کریمان به گدا نزدیک است

شکوه ای نیست اگر غرق مصیبت شده ام

طالب وصل، همیشه به بلا نزدیک است

تا همین جا به خدا قافیه را باخته ام

مرگ این غم زده بی چون و چرا نزدیک است

دل بیتاب مرا روی گُسل ساخته اند

غافل از یار شوم زلزله ها نزدیک است

هر که دارد هوسِ کرب و بلا گریه کند

گریه کن ها، سفر کرب و بلا نزدیک است

گرچه دور از حرمِ کرب و بلاییم ولی

باز هم شکر، خراسان رضا نزدیک است