ما از تو اِی غریب حمایت نمی‏‎کنیم ...

شرمنده‎ایم کاری برایت نمی‏‎کنیم

جز وقت احتیاج صدایت نمی‏‎کنیم

جا می‎زنیم وقت عمل تا که می‎رسد

 ترک گناه محض رضایت نمی‏‎کنیم

در باتلاقِ نفس گرفتارتر شدیم

 تنها برای اینکه دعایت نمی‏‎کنیم

با اینکه دست توست «شفاء لکل داء»

در اوج درد میل شفاءت نمی‏‎کنیم

کاش این جمعه بیایی و غم از دل ببری

خاطرم هست که از کودکیم تا حالا...

در دلم ریشه دوانده غم دوری شما

قطره آبم که سرازیر شدم از سر کوه

که مگر قبل بخــارم برسم بر دریــا

 

این مسلّم که تو هستی و همه میدانیم...

نکته ی مبهمش اینجاست، کجایی و کجا؟!