ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪ ...

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﻫﺎ ﻭﺍ ﺷﺪ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻟﺪﺍﺭ ، ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺷﺪ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺴﺒﯿﺤﻢ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺖ ﺩﻋﺎﯼ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻔﺎﺗﯿﺤﻢ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ

ﻭ ﭘﺎﯼ ﺩِﯾﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﻝ ﮔﺸﺎﯾﻢ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺭﺍ

ﻓﺮﺍﺯﻫﺎﯼ ﺍﺑﻮﺣﻤﺰﻩ ﯼ ﺛﻤﺎﻟﯽ ﺭﺍ

ﺑﺒﺎﺭ ﺍﺑﺮ ﺧﻄﺎﭘﻮﺵ ، ﻣﺎﻩ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﺪ

ﺑﺒﺨﺶ ﺻﺎﺣﺐِ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺣﻤﺖ ﺷﺪ

46 اصل در مدیریت خانواده مهدوی

1. اصل محبت ورزی (گنج زندگی)

* قال علی (ع): (أنفَعُ الکُنُوزِ مَحبَّهُ القُلُوبِ.)(2)

«پر سودترین گنج ها (به دست آوردن) محبت دلهاست.»

خانه آشیانه ی کوچک عشق و میدان بزرگ تبادل عواطف و احساسات و بانک مهرورزی است، لذا همه ی اعضاء یک خانه باید در این بانک سرمایه گذاری های بلند مدت داشته باشد تا بتوانند همواره از حساب جاری خود محبت های خالصانه را دریافت و پرداخت کنند.

2. اصل عدالت محوری

خانه و خانواده هم می تواند به کشوری کوچک که درگیر جنگ های داخلی است تبدیل شده و عرصه ی ظلم و حق کشی گردد و هم می تواند مدینه ی فاضله ای شود که عدالت در سرتاسر آن حاکم است. انتخاب هر یک از این دو تصویر، بر عهده ی اعضای خانواه است. اما پیشه کردن عدالت در ارتباطات، برخوردها و مسائل زندگی از عوامل پایداری یک خانواده محسوب می شود.

3. اصل لذت جویی و تمتّع

خداوند متعال در انسانها غریزه و میل جنسی قرار داده و محدوده پاسخگویی به این نیاز طبیعی را تنها حریم ازدواج، مقرر فرموده است. در نظام تربیتی اسلام، یکی از اهداف ازدواج و تشکیل خانواده، ارضای مشروع غرائز و درک لذتهای حلال می باشد که بجاست کانون یک خانواده برای زن و شوهر در این خصوص محیطی پاسخگو باشد. بدیهی است در صورت ارضای صحیح غرائز در حریم زناشویی خانه، جامعه از آفات و روابط نامشروع تا حدّ بسیاری مصون می ماند، چنانچه علت بسیاری از ناهنجاری های جنسی اجتماع، عدم تشکیل خانواده و یا عدم ارضای کافی در چارچوب ازدواج می باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

هر که دارد سر سودای خدا بسم الله
هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله

میزبانان سحر منتظر مهمانند
هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله

چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
هر که دارد طلب آب بقا بسم الله

ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله

... آورده ام | رمضان آمد

یا عَظیمَ المَن! گناه آورده ام

غافرُ التَوب! اشتباه آورده ام

لا تُؤدِّبنی، خودم شرمنده ام

تازه قلبم را به راه آورده ام

عُدّتی فی کُربَتی! دلخسته ام

من جوانیِ تباه آورده ام

عاشقان ...

عاشقان رفته اند سوی او ، بس کن این جستجو
ای دریغ از سفر کو به کو ، با من از او بگو

عاشقان رفته اند در پی معشوق خویش
عابدان سهر نهند در ره معبود خویش

بد به حال کسی که چومن تنها بماند
بی صدا گریه کن گریه کن از بود خویش

دریافت

... به امّید خدا

این چنین بر دلم افتاد ... به امّید خدا ...
... غم نخور ... می رسد امداد به امّید خدا

چه قدَر عقده در این سینه ی ما جمع شده
عقده ها می شود آزاد به امّید خدا 

دل ما که به خدا تنگ شده، منتظریم
تا که از ما بکند یاد به امّید خدا 

با دعای «فرج» و «ندبه» ی او مأنوسیم
کِی اثر می کند «اوراد» به امّید خدا ؟ 

باید از گندم بد بوی گنه دور شوم
تا شوم یار قلمداد به امّید خدا 

گِره از کار گِره خورده ی ما باز شود
فرصتی می شود ایجاد به امّید خدا ...
 
... که به دست پسر فاطمه بوسه بزنیم
یک به یک با همه اولاد به امّید خدا 

آقا ببخش ...

آقا ببخش که کوچه پس کوچه های شهر

از من برای آمدنت، آماده تر شده....