مولا! سلام ...

مولا! سلام، جز غم دوری ملال نیست

دارم هزار سینه سخن ... کو؟ مجال نیست

آلوده است آب و هوای جهان عزیز!

آبی درون چشمه‌ی دنیا زلال نیست

مولا! دروغ نه، به خدا یک حقیقت است

 «انسان» در این زمانه به جز یک محال نیست

دنیا شده ست انجمن ُگنده لات‌ها

جایی در این میانه برای «کمال» نیست

رجب گذشت و به دل حسرت سفر مانده ...

رجب گذشت و به دل حسرت سفر مانده  
به آستان رضا داغِ یک نظر مانده

دوباره اذن دخول و دوباره بابِ "جواد" 
و زائری زخجالت به پشت در مانده

آقا اجازه ...دلزده ام ازتمام شهر

آقا اجازه!دلزده ام ازتمام شهر

بی تو دلم گرفته ازاین ازدحام شهر

آقا اجازه!دست خودم نیست خسته ام

در درس عشق من صف آخر نشسته ام

در این کلاس عاطفه معنا نمی دهد

اینجا کسی برای تو بر پا نمی دهد

آقا اجازه!بغض گرفته گلویمان

آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان.....

مریم زماندان ( سیمبا)

در رجب ها کاظمین ما خراسان میشود ...

هر که یک دفعه سر این سفره مهمان میشود

مور هم باشد اگر روزی سلیمان میشود

سر به زیر انداختن ذاتش توسل کردن است

دردهای این حرم ناگفته درمان میشود

این کریمان لطفشان هرچند آماده ست، لیک

نام مادر که وسط باشد دو چندان میشود

گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم ...

دل خوشم با غزلی تازه ، همینم کافی ست

تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست

قانعم ، بیشتر از این چه بخواهم از تو 

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست

گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

شکر خدا که نام علی در اذان ماست ...

شکر خدا که نام علی در اذان ماست

ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست

 

ذکر علی عبادت مختص شیعه است

این اسم اعظم است که ورد زبان ماست

 

با هر نفس علی شده ذکر لبم مدام

این " یاعلی " همیشه رفیق لبان ماست

 

چای روضه ...

 این چای روضه ها که مرا زیر و رو کند

   عطرش ز دور کار هزاران سبو کند