اشعار وفات شهادت گونه حضرت زینب سلام الله علیها

غروب بی کسی ها سر نمی شد

به جز غم قسمت خواهر نمی شد

غم عالم اگر بر شانه اش بود

از این قامت کمانی تر نمی شد

 

تمام دشت از غربت لبالب

نمانده سرپناهی در دل شب

کنار خیمه ای آتش گرفته

همه پروانه، همچون شمع زینب

 

اگر چه غربتت بوده دمادم

اگر چه دیده ای غم های اعظم

ـ فدای عصمت زهرائی تو ـ

نشد یک نخ ولی از معجرت کم

باید برای دیدن تو انقلاب کرد ...

خاصیت نگاه تو ما را خراب کرد

این آفتاب، غوره یِ ما را شراب کرد

 

آدم که گریه را پدرانه به ارث داد

یادش به خیر باد که کار ِصواب کرد

 

اندازه یِ حساب شده باده می خورد

هر کس که رفت و آمد خود را حساب کرد

 

ترسیدم اینکه یار جوابم کند ولی

دیدم کریم بود و مرا مستجاب کرد

 

روی سپید اوست چراغ هدایتی

پیری که عشقبازی خود در شباب کرد

 

دیگر دلی نمانده که دلبر بخوانمت

هجرانِ روی تو دل ما را مذاب کرد

حساب شد ...

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد

یک حلقه ده که قلب گلوی من آب شد

یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت

یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد

از آتش تو شِکوه به افلاک ریختم

یک قطره از شکایت من آفتاب شد

هق هق گریه و مولای صبوری، ای وای ...

نیمه شب، اشک،‌ عزا، آه چه غوغا شده بود

مجلس ختم علی بود که برپا شده بود

 

گریه کن: دیده ی خونبار ولی الله و

روضه خوان: چشم کبودی که معمّا شده بود

 

آنکه در صبر زبانزد شده بود از اول

حال بی صبرتر از فضه و أسما شده بود

 

هق هق گریه و مولای صبوری، ای وای

راز جانسوز ترین حادثه اِفشا شده بود

شعر فاطمی :: همین که نام تو آرند شانه می لرزد

چنانکه دست گدایی شبانه می لرزد

دلم برای تو ای بی نشانه می لرزد

هنوز کوچه به کوچه ،حکایت از مردی ست

که دستِ بسته ی او عاشقانه می لرزد

چه رفته است به دیوار و در که تا امروز

به نام تو در و دیوار خانه می لرزد

شعر زیبای مهدوی :: ساقی شعر ::

فکرکردم که قلم یار نشد دیدم شد

لحظه فهم تواغاز نفهمیدم شد

ساقی شعرشدی جام شراب اوردی

مثل هربار مراهم به حساب اوردی

درخیابان جنون می روم عابر باشم

یازده صفحه ورق خورد که شاعر باشم

بنویسم به تو ازخون جگربیت به بیت

وتوراگریه کنم وقت سحر بیت به بیت

شعر بسیار عالی : به یاد محرم و مقتلش ... ::باتو دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت::

شکر خدا که لطفِ تو دست مرا گرفت

مِهرت میان این دلِ ویرانه جا گرفت

 

امروز نه، که روز الست بربکم

باتو دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت

 

آواز پر زسوز ِکسی میرسد ز عرش

ماه محرم آمده باید عزا گرفت

 

ما فکر میکنیم هنر کرده ایم، نَه

روضه برای بی کسی تو خدا گرفت