تو آبروی کسی را نمی بری آقا ...

دلم شکسته ، دلم را نمی خری آقا!؟

مرا به صحن بهشتت نمی بری آقا!؟

اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم...

تو آبروی کسی را نمی بری آقا

عجیب در سفر ِکربلایِ خود گیرم

دوباره ضامن من میشوی امام رئوف؟

 عجیب در سفر ِکربلایِ خود گیرم

باز هم زائرتان نیستم ...

کاش سمت حرمت باز شود پنجره ها 

باز از دوریت افتاده به کارم گره ها ...

باز هم دربدر شب شدم ای نور سلام

باز هم زائرتان نیستم از دور سلام...

هنوز کرب و بلایی که داشتم دارم ...؟

هنوز حال و هوایی که داشتم دارم

هنوز طبع گدایی که داشتم دارم

برای گمشدگان یک چراغ روشن کن

نیاز راهنمایی که داشتم دارم

لذّت عشق به این حسِّ بلاتکلیفی ست ...

عشق رسوایی محض است که حاشا نشود

عاشقی با اگر و شاید و امّا نشود

شرط اوّل قدم آن است که مجنون باشیم

هر کسی دربه در خانۀ لیلا نشود

دیر اگر راه بیفتیم ، به یوسف نرسیم

سرِ بازار که او منتظر ما نشود

لذّت عشق به این حسِّ بلاتکلیفی ست

لطف تو شاملم آیا بشود یا نشود؟

من فقط روبه روی گنبد تو خم شده ام

کمرم غیر در ِ خانه ی تو تا نشود

هرقدر باشد اگر دور ِ ضریح تو شلوغ

من ندیدم که بیاید کسی و جا نشود