جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر" ...

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر"

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده

خدا کند که به اخراج ما رضا نشود

مریض عشقم و من را طبیب لازم نیست

خدا کند که مریضی من دوا نشود

ز روزگار غریبم گشته است معلوم

شفای ما به قیامت بجز رضا نشود…

شعر از رهبر(حفظه الله)

إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ ...

به این سه فراز از ادعیه دقت کنید:
در دعای معروف ماه رجب می خوانیم:

اَعْطِنی بِمَسْئَلَتی اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَهِ وَاصْرِفْ عَنّی بِمَسْئَلَتی اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَهِ

عطا کن به من به خاطر درخواستی که از تو کردم همه خیر دنیا و همه خیر آخرت را، و بگردان از من به خاطر همان درخواستی که از تو کردم همه شر دنیا و شر آخرت را

در ماه شعبان در مناجات شعبانیه می خوانیم:

إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ

معبودا، مرا به کمالِ گسستن [از خلق] و پیوستن به خودت رسان و دیده‌ قلبمان را با فروغی که بدان تو را مشاهده کنند، روشن فرما تا دیده دل ما حجابهای نورانی را بر درَد و به کانِ عظمت و جلال رسد و جانهای ما به مقام والای قدس تو بپیوندد.‌

و در دعای قنوت نماز عید فطر می خوانیم:

اَنْ تُدْخِلَنی فی کُلِّ خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُخْرِجَنی مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ

و درآوری مرا در هر خیری که درآوردی در آن خیر محمد و آل محمد را و برونم آری از هر بدی و شری که برون آوردی از آن محمد و آل محمد را – که درودهای تو بر او و بر ایشان باد – خدایا از تو خواهم.

---

این سه فراز نشون میده که از روز اول ماه رجب تا روز آخر ماه رمضان یک سیر صعودی کاملی رو باید طی کنیم. اگر سیر ماه رجب رو ناقص انجام داده باشیم و به خیر دنیا و آخرت نرسیده باشیم، در ماه شعبان هم گسستن از خلق نمی رسیم و در نتیجه ماه رمضان هم از داخل شدن در هر خیری که محمد و آل محمد داخل شدند باز می مونیم. این فرصت ها رو غنیمت بشماریم و نذاریم ماه رجب تمام بشه و دستمون خالی باشه. شعبان و رمضان در پیش است. توشه ها رو برداریم.

اینجاست منبع

دعای هفتم : نیایش آن حضرت در کارهای مهم ....

ای آنکه گـرهِ کارهای فرو بسـته به سر انگشت تو گشــوده می‌شود و ای آن که سختـیِ دشـواری‌ها با تو آسـان می‌گردد، و ای آن که راه گـریز به سوی رهـایی و آسـودگی را از تو باید خواست.

سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطـف تو اسباب کارها فراهم آیند و قضا به قدرت تو جربان یافته و اشیاء به اراده‌ی تو موجود شوند
و خواستِ تو را بی آن که بگویی فرمان برند و از آنچه خواستِ تو نیست بی آن که بگویی رو بگردانند.
تویی آن که در کارهای مهـم بخوانندش و در ناگـواری‌ها بدو پناه برند.
هیچ بـلایی از ما برنگردد مگر تو آن بـلا را بگردانی و هیچ انـدوهی بر طرف نشود مگر تو آن را از دل برانی...

دعای بیست و دوم : نیایش آن حضرت در هنگام سختی ...

اللَّهُـــمَّ لَا طَـاقَةَ لِی بِالْجَهْـدِ، وَ لَا صَبْــرَ لِی عَلَى الْبَـلَاءِ، وَ لَا قُــوَّةَ لِی عَلَى الْفَقْــرِ، فَلَا تَحْظُـرْ عَلَیَّ رِزْقِی

وَ لَا تَکِــلْنِی إِلَى خَلْقِــکَ، بَلْ تَفَــرَّدْ بِحَاجَتِی، وَ تَوَلَّ کِفَایَـتِی. وَ انْظُــرْ إِلَیَّ وَ انْظُــرْ لِی فِی جَمِیـعِ أُمُورِی

فَإِنَّکَ إِنْ وَکَلْتَـنِی إِلَى نَفْسِــی عَجَــزْتُ عَنْهَا وَ لَمْ أُقِــمْ مَا فِیهِ مَصْلَحَتُـهَا

وَ إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَى خَلْقِــکَ تَجَهَّمُــونِی، وَ إِنْ أَلْجَــأْتَنِی إِلَى قَــرَابَتِی حَرَمُــونِی، وَ إِنْ أَعْطَـوْا أَعْطَـوْا قَلِیــلًا نَکِــداً وَ مَنُّــوا عَلَیَّ طَوِیـلًا، وَ ذَمُّـوا کَثِیــراً

فَبِفَضْــلِکَ، اللَّهُــمَّ، فَأَغْـنِنِی، وَ بِعَظَــمَتِکَ فَانْعَـشْنِی، وَ بِسَعَـتِکَ، فَابْسُــطْ یَدِی، وَ بِمَا عِنْــدَکَ فَاکْفِـنِی

خــدایا مرا طـاقت رنــج نباشد، و بر بــلا شکیبـایی نتوانم، و تاب تحمل درویشی ندارم.

 پس روزی‌ام را از من مگیر و مرا به آفریدگانت وامـگذار. ..تو خود حاجتم را برآور و خود مرا کفایت کن.

به چشم رحمت خود نگاهم کن و در همه‌ی کارها مرا مدد فرما

که اگر مرا به خــود واگذاری، در کار خــود فــرو مانم و به آنچه مصلحت من در آن است نپردازم

و اگر به آفــریدگانت مرا واگذاری، روی بر من ترش کنند

و اگر مرا به نزدیـکانم حوالت دهی، محرومم سازند، و اگر چیزی بخشند اندک و بی‌خیر باشد و بسیار بر من منـت نهند و مرا سرزنش‌ها کنند...

پس خــدایا به فضــل خود مرا توانگر ساز، و به عظــمت خود مرا بلند مرتبه گردان، و به توانـمندی خود مرا گشاده دستی عنایت کن، و با آنچه نزد توست، بی‌نیـازم فرما...