ماه رمضان شد ...

ماه رمضان شد، می و میخانه برافتاد

عیش و طرب و باده به وقت سحر افتاد

التماس دعای فرج

اللهم عجل لولیک الفرج

اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان ....

اباصلت هروی وقتی که در آخرین جمعه ماه شعبان خدمت حضرت امام رضا(علیه‌السلام) می‌رود، حضرت به او می‌فرمایند:

«اى اباصلت! ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهى کرده‏اى، در این چند روزى که باقى مانده است تدارک کن؛ و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه براى تو فایده‏اى ندارد و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن و از گناهان و نافرمانی‌هایت به‏سوى خدا بازگرد و توبه کن، تا این ماه خدا به تو رو کرده باشد درحالى‌که تو با خدایت – عزّ و جلّ – اخلاص ورزیده باشى و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنى و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى و هیچ گناهى را که مرتکب بوده‏اى وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دورى گزینى و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن و هرکس بر خدا توکّل کند، همانا خداوند او را کافى است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می‌رساند و براى هر چیز اندازه‏اى قرار داده است، و در باقیمانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: «اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفرلنا فیما بقی منه.» [یعنى: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‏اى، پس از تو می‌خواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى.] زیرا خداوند تبارک و تعالى در این ماه، مردم بسیارى را از آتش آزاد مى‏کند.»(عیون اخبارالرضا، جلد۲، صفحه ۵۱)

خدایا ! رمضان را چه کنم؟

بی تو ای جان جهان! جان و جهان را چه کنم؟

خود، جهان می گذرد؛ ماندن جان را چه کنم؟

ماه شعبان و رجب نم نم اشکی شد و رفت 

خانه ابری ست، خدایا ! رمضان را چه کنم؟