دلِت آب ...

دریافت

---

زبان حال یه بچه شامی به حضرت رقیه(س):

گل داره پیرهن من دلِت آب

       گرون دامن من،دلِت آب

تازه بابام خریده گردنی

       نگاه به گردن من،دلِت آب

زخم رو گونَت چه خنده داره

        کجی شونت چه خنده داره

چای روضه ...

 این چای روضه ها که مرا زیر و رو کند

   عطرش ز دور کار هزاران سبو کند

حساب شد ...

زلفت ز پیچ و تاب فزونش طناب شد

یک حلقه ده که قلب گلوی من آب شد

یک قطره اشک بهر تو بحر طویل گشت

یک ذره از فضیلت تو صد کتاب شد

از آتش تو شِکوه به افلاک ریختم

یک قطره از شکایت من آفتاب شد

برای قلبم ... | اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت |

دلبر کمند خویش فکند و مرا گرفت

زلفی رسید و مرا دست و پا گرفت

بر زلف او نوشته که یاایهاالعزیز

یعنی مرا برای رضای خداگرفت

هرتار زلف دوست به یک جاست متصل

قلبم جدا گرفت و زبانم جدا گرفت

پرسیده ام ز مادرم او هم خبر نداشت

اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت

من بعد از این به درد خودم گریه میکنم

آقا به خرج خویش برایم دوا گرفت

چهل!

پشت در میزدند مادر را

بی خبر میزدند مادر را

یک نفر بود پشت در اما . . .

چهل نفر میزدند مادر را

کوچه ی ما پر از اراذل شد

در گذر میزدند مادر را

عده ای با قلاف ، با کینه

انقدر میزدند مادر را

تا که دستش به مرتضی نرسد

بیشتر میزدند مادر را

هر که از ره رسید او را زد

رهگذر میزدند مادر را

مرد جنگی یقین سپر دارد

بی سپر میزدند مادر را

پیش رویم زدند آفا را

پشت سر میزدند مادر را