۱. طبق نقل مقتل منسوب به «ابومخنّف»
مقتل منسوب به ابو
مخنف، لوط بن یحیی بن سعید (متوفی ۱۵۸ هجری قمری) از مورّخان مورد اعتماد و
از اصحاب امام صادق علیه السلام است. او به احتمال فراوان شیعه و مقبول
مورّخان فریقین است و از این رو تاریخ نگاران و سیره نویسان متعدد از کتاب
او درباره قیام امام حسین علیه السلام نقل کرده اند. از این میان می توان
به محمد بن عمر واقدی (م۲۰۷) و محمد بن جریر طبری (م۳۱۰) در تاریخش، ابن
قتیبه (م۳۲۲) در «الامامة والسیاسة»، ابن عبدربّه (م۳۲۸) در «العقد
الفرید»، علی بن حسین مسعودی (م۳۴۵)، شیخ مفید (م ۴۱۳) در «الارشاد» و نیز
«النصرة فی حرب البصرة»، شهرستانی (م۵۴۸) در «الملل والنحل»، خوارزمی (م
۵۶۸) در «مقتل الحسین» و ابن عساکر (م۵۷۱) در «تاریخ دمشق»،[2] اشاره کرد.
۲. طبق نقل «سیف بن عمیره» صحابی بزرگ امام صادق علیه السلام
از قدیمترین مأخذی که
در خیل فرزندان رنجدیده و ستم کشیده سالار شهیدان علیه السلام درکربلا از
وجود دختری موسوم به رقیّه علیهاالسلام درکنارسکینه علیهاالسلام خبر می
دهد، قصیده سوزناک سیف بن عَمیره، صحابی بزرگ امام صادق علیه السلام است.
سیف بن عَمیره نخعی
کوفی، از اصحاب بزرگوار امام صادق و امام کاظم علیهماالسلام و از راویان
برجسته و مشهور شیعه است که رجال شناسان بزرگی چون شیخ طوسی در «فهرست»،
نجاشی در «رجال»، علامة حلّی در «خلاصه الاقوال»، ابن داود در «رجال»، و
علاّمه مجلسی در «وجیزه» به وثاقت وی تصریح کرده اند. ابن ندیم درفهرست
خویش وی را از آن دسته از مشایخ شیعه می شمردکه فقه را از ائمّه علیهم
السلام روایت کرده اند.شیخ طوسی در رجال خویش، وی را صاحب کتابی می داندکه
در آن ازامام صادق علیه السلام نقل روایت کرده است ومرحوم سیّد بحرالعلوم
در «الفوائدالرجالیّه»، لیستی از راویان شهیر شیعه (همچون محمد بن ابی عمیر
و یونس بن عبدالرحمن)را که از وی روایت نقل کرده اند به دست داده است. سیف
بن عمیره، همچنین از جمله راویان زیارت معروف عاشورا به نقل از امام
باقرعلیه السلام است که قرائت آن درطول سال، ازسنن رایج میان شیعیان می
باشد.[3] باری، سیف بن عمیره، در رثای سالار شهیدان علیه السلام چکامه بلند و پرسوزی دارد که با مطلع:
جلّ المصائب بمن اءصبنا فاعذرى یا هذه ، و عن الملامة فاقصرى
آغاز می شود،که حقیقتاً سوخته و سوزانده است.علاّمه سیّد محسن امین[4] در اعیان الشیعه وبه تبع وی شهید سید جواد شبّر[5]
(از خطبای فاضل لبنان) در کتاب ادب اللطف أو شعراء الحسین به این مطلب
اشاره کرده و تنها بیت نخست قصیده را ذکر کرده اند. امّا شیخ فخرالدین
طریحی فقیه، رجالی ادیب و لغت شناس برجسته شیعه،وصاحب مجمع البحرین ـ
درکتاب«المنتخب»[6](که
سوگنامه ای منثور ومنظوم دررثای شهدای آل الله بویژه سالار شهیدان علیهم
السلام است)کلّ قصیده را آورده است که در بیت ماقبل آخرآن، شاعر صریحاً به
هویّت خود اشاره ای دارد؛آنجا که خطاب به سادات عصرمی گوید:
و عًبَیْدُکُمْ سیفٌ فَتَى ابْنُ عَمیرة عبـــدٌ لعــــبد عبید حیدر قنبر
نکته قابل توجّه درربط با بحث ما،ابیات زیر ازقصیده سیف می باشدکه درآن دوبارازحضرت رقیّه علیهاالسلام یادکرده است:
و سکینه عنها السکینه فارقت لما ابتدیـــت بفـــرقة و تغیّر
و رقیّة رقّ الحسود لـــضعفها و غدا لیعذرها الّذى لم یعذر
و لاُمّ کلثوم یــــجد جدیدها لثم عقیب دموعــها لم یکرر
لم اءنسها وسکـــیــنة و رقیة یبــکینه بتحسـّر و تــــزفّر...[7]
۳. طبق نقل علی بن ابی القاسم بیهقی«لباب الأنساب و الألقاب»
این کتاب تألیف
ابوالحسن علی بن ابی القاسم بن زید بیهقی مشهور به ابن فندق است که متوفای
سال ۵۶۵ ق می باشد. وی در مورد فرزندان امام حسین علیه السلام می نویسد:
«الطبقة السابعة
الحسینیة و... أما الحسینیة فهُم من أولاد الحسین بن علی و لم یبق من
أولاده إلا زین العابدین و فاطمه و سکینه و رقیّه»[8]
«از فرزندان امام حسین علیه السلام جز حضرت زین العابدین و فاطمه و سکینه و رقیه علیهم السلام باقی نمانده است.»
۲۹ آذر ۹۲ ، ۲۰:۰۴
۰
۰
دل تنگــــ امام زمان (عج)
در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را
جا تنگ بوده است و یا ما اضافه ایم؟
مردم به چشم طعنه نگاهی به ما کنند!
باشد حسین، کرب و بلا مال خوب ها
بدها بگو که عقده ی دل با چه وا کنند؟
