من شاعرم... به لحن قلم حرف می زنم

این نامه چند خط غم هر روزه ی من است

من شاعرم...  به لحن قلم حرف می زنم

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است ...

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود

قلبم به چشم همزدنی سنگ می شود

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است

کمتر دلم برای شما تنگ می شود

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا؟

دل سرگشته کجا، وصف رخ یار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری

که دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا

پیامک نوشت : وای مادر ...

کوچه های غربت و غم قحطی یک مرد بود

خانه مان در غارت بی غیرتی نامرد بود

دست مادر را گرفتم تا سوی مسجد رویم

ناگهان آتش گرفتم دست مادر سرد بود

پیامک نوشت : تغییر ده قضا را ...

در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را.

آقا جان (عج) به جبرم شده ما رو تغییر بده!

من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر

من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

شهریار

شاعر شدن حواس مرا از تو پرت کرد ...

دنبال وزن و قافیه بودم تمام عمر

شاعر شدن حواس مرا از تو پرت کرد

فاطمه(س) هم چشم به راهت دارد ...

آسمان خواهش یک جرعه نگاهت دارد

نه که ما فاطمه(س) هم چشم به راهت دارد

صابر خراسانی