کفّاره گناهان بزرگ

حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : از کفّاره گناهان بزرگ ، به فریاد مردم رسیدن ، و آرام کردن مصیبت دیدگان است.

نهج البلاغه - حکمت 24

محبت ما نسبت به اهل البیت علیهم السلام

امام باقر علیه السلام :

إنّی لَأَعلَمُ أنَّ هذَا الحُبَّ الَّذی تُحِبّونّا لَیسَ بِشَیءٍ صَنَعتُمُوهُ، ولکِنَّ اللّه‏َ صَنَعَهُ؛

من مى‏ دانم که این محبّت شما نسبت به ما چیزى نیست که خود شما آن را ساخته باشید، بلکه کار خداست.

المحاسن: ج1، ص246، ح457

فقر با ما بهتر از ثروتمندی با دشمن ماست ...

شیخ طوسی (رحمة الله علیه) با سند خود از محمدبن حسن بن میمون چنین نقل می کند:

 نامه ای به امام حسن عسکری (علیه السّلام) نوشتم و از تنگدستی شکایت کردم. سپس پیش خود گفتم: مگر امام صادق (علیه السّلام) نفرموده است که تنگدستی با ما بهتر است از ثروتمندی با دشمن ما، و کشته شدن با ما بهتر از زندگی با دشمنان ما؟

جواب چنین آمد: خداوند متعال، دوستان ما را آنگاه که گناهانشان افزون گشت، با فقر می آزماید و گاهی از بسیاری در می گذرد و سخن همان است که با خود گفتی: فقر با ما بهتر از ثروتمندی با دشمن ماست و ما پناه آنیم که به ما پناه آورد و فروغ آنیم که از ما فروغ گیرد و نگهدار آنیم که به سبب ما عصمت جوید. هر که ما را دوست بدارد، در والاترین رتبه با ما خواهد بود و هر که از ما گمراه و کنار باشد، به سوی آتش است.[۱]

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[۱]. فرهنگ جامع سخنان امام حسن عسکری علیه السلام، ص ۲۷۱ به نقل از اختیار معرفة الرجال۲: ۸۱۴ح ۱۰۱۸، المناقب لابن شهر آشوب ۴: ۴۳۵، کشف الغمّة ۲: ۴۲۱، بحارالانوار، ج ۵۰، ص۲۹۹، مدینة المعاجز، ج۷، ص ۶۰۴ ح۷۶٫

منبع:وبلاگ حمید رضا فلاح تفتی

فاطمه (علیها السلام) از نظرگاه امامان علیهم السلام

امام علی علیه السلام
«انّ الله عزّ و جلّ لیغضب لغضب فاطمه و یرضا لرضاها»
‍‍[بدرستی که خدای عزّ و جلّ هر آینه غضب می کند به عضب فاطمه و خوشنود می شود به خوشنودی فاطمه]. (1)

امام علی علیه السلام

«وقتی به خانه می آمدم و به زهرا نگاه می کردم تمام رنج و اندوهم برطرف می شد». (2)

امام حسن مجتبی علیه السلام

«ما کان فی الدّنیا اعبد من فاطمه کانت تقوم حتّی تتورم قدماها»
[زهرا علیه السلام در عبادت خداوند عابدترین مردم بود. آنقدر بر پا می ایستاد تا پاهایش ورم کرد]. (3)

حدیث : گناه و مهلت

امام صادق سلام الله علیه: :

إنّ العَبدَ إذا أذنَبَ ذَنبا اُجِّلَ مِن غُدوَةٍ إلَى اللیلِ ، فإنِ استَغفَرَ اللّه َ لم یُکتَبْ علَیهِ .

هرگاه بنده گناهى مرتکب شود، از بامداد تا شب به او مهلت داده مى شود. اگر آمرزش خواست، آن گناه برایش نوشته نمى شود.

کافی: ج1 ، ص 437 / میزان الحکمه:ج 8، ص471

بوی دخترم زهــــــرا سلام الله علیها

دخترش را که خواست توصیف کند

چنان زیبا توصیف کرد

که تا همیشه جاودانه ماند

فرمود: 

رائحهُ الأنْبیاء رائَحهُ السَّفَرْجَل، و رائحهُ الْحُوْرالعِین رائَحهُ الآسِ و رائحهُ المَلائِکَهِ الْوَردِ، وَ رائحَهُ إبْنَتِی فاطِمهَ الزَّهْراءِ رائحةُ السَّفَرجَلِ و الآسِ و الْوَرْد

بوی پیامبران بوی میوه «به» است، بوی بانوان بهشتی، بوی درخت مُورد (درختی که برگ و گل خوش بو دارد) می باشد و بوی فرشتگان بوی گل سرخ است و بوی دخترم زهرا(س) بوی به و آس و گل سرخ است .

بحارالانوار، ج 66، ص 177

نامه عمل و استغفار

پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :      

                 

               طوبى لمَن وُجِدَ فی صَحیفَةِ عَمَلِهِ یَومَ القِیامَةِ تَحتَ کُلِّ ذَنبٍ : أستَغفِرُ اللّه َ          

                 

                خوشا به حال کسى که روز قیامت در نامه اعمالش، زیر هر گناهى جمله «استغفر اللّه » یافت شود.  

                 

                بحار الأنوار : ج 5 ص 329