یک شب جمعه به کربلا ...

آیا شود که یک شب جمعه به کربلا

مهمان شوم به سفره ی احسان مادرش

این دیده ای که اشک، روان گشته از برش

دارد هوای دیدن شش گوشه در سرش

گر یار کند نظری بر غم دلم

من هم کنم نثار، جان در برابرش

آیا شود که یک شب جمعه به کربلا

مهمان شوم به سفره ی احسان مادرش

من دل خوشم فقط به یک یاحسین خویش

کی می شود رسم به سرای مطهرش

امید دارم از سر لطفی به یک نگاه

جان را کنم فدا به رهش، همچو اکبرش

خواهم چو او تشنه بمیریم که ذره ای

حسی کنم ز تشنگی کام اصغرش

ای کاش تذکره ی کربلای من

امضا شود به دست توانای دخترش

روزی ما خورده گره با سرشگ و غم

با یاد غصه ی جانسوز خواهرش

آن خواهری که جان تمامی کائنات

باشد فدای ذره ای از خاک معجرش

ای صاحب کرم کرمی کن که قسمتم

گردد طواف، دور ضریح برادرش