هفته ی بعد ...

بنویس که هرچه نامه دادم نرسید

بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته بعد

این جمعه که هرچه ایستادم نرسید

دارو ندار مان دل و دل دادن به توست ...

آقا بیا اگر چه نداریم توشه ای ...

جز جان خویش در ره همدم نمی دهیم

دارو ندار مان دل و دل دادن به توست ...

هرچند وسعمان نرسد کم نمی دهیم

م- شوریده

شرم دارم که شکایت کنم ازتنهایی....

امامم مهدی (عج) جان:

چو خیالت همه شب مونس شب های من است

شرم دارم که شکایت کنم ازتنهایی....

منم آن شاعر ...

منم آن شاعر دلخون که فقط خرج توکرد

غزل و عاطفه و روح هنرمندش را...

باید برای دیدن تو انقلاب کرد ...

خاصیت نگاه تو ما را خراب کرد

این آفتاب، غوره یِ ما را شراب کرد

 

آدم که گریه را پدرانه به ارث داد

یادش به خیر باد که کار ِصواب کرد

 

اندازه یِ حساب شده باده می خورد

هر کس که رفت و آمد خود را حساب کرد

 

ترسیدم اینکه یار جوابم کند ولی

دیدم کریم بود و مرا مستجاب کرد

 

روی سپید اوست چراغ هدایتی

پیری که عشقبازی خود در شباب کرد

 

دیگر دلی نمانده که دلبر بخوانمت

هجرانِ روی تو دل ما را مذاب کرد

من شاعرم... به لحن قلم حرف می زنم

این نامه چند خط غم هر روزه ی من است

من شاعرم...  به لحن قلم حرف می زنم

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است ...

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود

قلبم به چشم همزدنی سنگ می شود

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است

کمتر دلم برای شما تنگ می شود

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا؟

دل سرگشته کجا، وصف رخ یار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری

که دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا