امید حضرت زهرا (س) مرا خدایی کن ...

سلام حضرت دلبر مرا نگاهی کن

امید ظلمت شبهای من دعایی کن

یکی یکی به هوایت نوشته ام آقا (ع)

یکی یکی غزلم را خودت هوایی کن..

دلم سراغ شما را عجیب می گیرد..

بیا و نوکر خود را ز غم رهایی کن..

بیا ببین که برایت شکسته و زارم

به یک اشاره دلم را گره گشایی کن..

ظهر روز دهم کجا بودی؟

داری ازقصد میزنی یک ریز 

با سر انگشت خود به شیشه ی من

 

قطره قطره نمک بپاش امشب

روی زخم دل همیشه ی من

 

تو که در کوچه راه افتادی

همه جا غیر کربلا بودی

 

با توام آی حضرت باران

ظهر روز دهم کجا بودی؟

 

روز آخر که جنگ راه افتاد 

سایه ی تشنگی به ماه افتاد

 

هر طرف یک سراب پیدا شد

چشمهامان به اشتباه افتاد

 

مهر زهرا مگر نبودی تو؟

تو که با مادر آشنا بودی

آقا بجان فاطمه دست از سرم مّدار ...

باز آمدم به کوی حبیبم، سر قرار
این بار هم به تیر نگاهت شدم شکار

هر طور بود دست مرا هم گرفته ای
آقا بجان فاطمه دست از سرم مّدار

دست از سرم مدار که بیچاره می شوم
رحمی نما به بارشِ این چشم اشکبار

این دیده را بگیر اگر با تو بی وفاست
چشمی دگر بده که شود آشنای یار

پست عید سعید غدیر :: چند وقتی ست به ایوان نجف سر نزدم ...

آینه هستم و آماده ی ایوان شدنم

آتشی هستم و لبریز گلستان شدنم

چند وقتی ست به ایوان نجف سر نزدم

بی سبب نیست به جان تو پریشان شدنم

سفره ی نان جویی پهن کن ای شاه عرب!

بیشتر از همه آماده ی مهمان شدنم

آن که از کفر در آورد مرا مِهر تو بود

همه اش زیر سر توست مسلمان شدنم

از چه امروز نیفتم به قدومت، وقتی...

ختم شد سجده ی دیروز به انسان شدنم

حاجی ما ....

حاجیان جمعند دور هم به صحرای منا 

حاجی ما در بیابان در مسیر کربلاست 

حاجیان کردند دل را خوش به ذبح گوسفند 

حاجی ما ذبح طفلش پیش پیکان بلاست 

حاجیان سر می‌تراشند از پی تقصیرشان 

حاجی ما هم چهل منزل سرش برنیزه‌هاست 

حاجیان دست دعاشان بر سما گردد بلند 

حاجی ما از بدن دست علمدارش جداست 

حاجیان را هست یک قربانی آن هم گوسفند 

حاجی ما هم ذبیحش جمله تقدیم خداست 

حاجیان را از هجوم زائرین بر تن فشار 

حاجی ما سینه‌اش از سم اسبان توتیاست

کم کم بساط روضه ی ما جور می شود ...

 آقا چه شد که حج شما نیمه کاره ماند؟

 شبهای شهر مکه چرا بی ستاره ماند؟

 

 بار سفر مبند، دلم شور می زند

 گویا قیامت است،مَلک صور می زند

 

 من خواب دیده ام، سرتان را به نی زدند

 گرگان تشنه، زوزه کشان لب به مِی زدند

 

 دیدم نسیم شانه به گیسوت می زند

 مَرهم به زخم گوشه ی ابروت می زند

 

... با من

دلت را خانه ما کن مصفا کردنش با من

به ما درد دل افشا کن مداوا کردنش با من

اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را

بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من

بیفشان قطره اشکی که من هستم خریدارش

بیاور قطره ای اخلاص و دریا کردنش با من