شایـد هم آمدی، منِ غافل ندیدمت ...

ترسم که شعـــر سنگ مزارم این شود
این هـم جمـال یوسف زهـرا ندید و رفت

از شهر وعده های تو آرام می رود
آن که تو را ندیده و ناکام می رود

دارد ازین سه شنبه و این جمکران سرد
چشم انتظارِ خسته و گمنام می رود

شاید هم آمدی، منِ غافل ندیدمت ...
از حال ـ این دچار به اوهام ـ می رود

به بهانه سالروز تخریب بقیع :: خاکی شد... ::

پرزدم سمت شما بال و پرم خاکی شد.
پیش رو.دور برم، پشت سرم خاکی شد.

.آمدم گریه کنم ناله غربت بزنم..
دهن نوحه گر و پلک ترم خاکی شد.

سرشب آمدم اما به سیاهی خوردم.
غصه قبرتو خوردم سحرم خاکی شد.

یادم افتاد که نسل تو همه باحرمند.
حرف تو آمد و دیدم که حرم خاکی شد.

زحمت شمع و چراغ است در اینجا با ماه.
چون که تابید به قبرت قمرم خاکی شد.

شاید که مهمانی ما هم به کام شد ...

آقا سلام! ماه مبارک تمام شد
شب­های آخر من و ماه صیام شد

درهایی از ضیافت حق بسته شد ولی
پشت در نگاه شما ازدحام شد
 
سفره دوباره جمع شد و دیر آمدیم
دیر آمدیم و قسمت ما فیض عام شد

بین دعای آخر سفره دعا کنید
شاید که سال، سالِ ظهور امام شد

ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم ...

جان آمده رفته هیجان آمده رفته

نام تو گمانم به زبان آمده رفته

احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته

صف از پی صف تا به اذان آمده رفته؟

 

پلکی زده ام خواب مرا آمده برده

پلکی زده ام نامه رسان آمده رفته

 

امسال نبرده ست مرا روزه، فقط گاه

بر لب عطشی مرثیه خوان آمده رفته

 

من در به در او به جهان آمده بودم

گفتند کجایی؟! به جهان آمده رفته

 

ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم

آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته...

محمد مهدی سیار

امشب خراب و دربه درم یا ابوتراب ...

شبهای قدر خواندن صد رکعت نماز
قرآن به سر گرفتنِ با سوز و با گداز

صدبار، افتتاح و ابوحمزه و مجیر
صدبار خواندن دعا جوشن کبیر

با روضۀ حسین، برابر نمی شود
یا روضۀ غریبی حیدر نمی شود

شبهای قدر افضل اعمال یاعلی ست
اشک به حال غربت مولای ما علی ست

شبهای روزه، روضۀ حیدر بجاترست
وقتی خود حسین، عزادار حیدرست

شبهای قدر اعظم شبهای ماتم است
باور کنید حال خدا نیز درهم است

بوی طعام می آمد ...

دم اذان پدرم نان تازه ای آورد

شمیم داغی آن بر مشام می آمد

چکید اشکم و یاد رقیه افتادم

ز خانه ها همه بوی طعام می آمد...

به زیر دِین کسی نیستم ، خدا را شُکر ...

بدِ مرا تو بخوب خودت بدل کردی

به وعده های خودت بارها عمل کردی

حقیر بودم اما تو زود نام مرا

بزرگ کردی و آوازه ی محل کردی

به هر که رو زده بودم مرا معطل کرد

ولی تو مشکل من را چه زود حل کردی

فرار کردم و با اضطراب برگشتم

به محض اینکه رسیدم مرا بغل کردی

گناه تلخ مرا با حسین بخشیدی

حسین گفتم و این زهر را عسل کردی

بیا و قول بده زود کربلا ببرم

تو که همیشه به قول خودت عمل کردی