گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم ...

دل خوشم با غزلی تازه ، همینم کافی ست

تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست

قانعم ، بیشتر از این چه بخواهم از تو 

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست

گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

چند رباعی میلاد حضرت امیر علیه السلام

با شوکت بی نظیرش آمد از راه

می آید از آسمان و در دستش ماه

دیدی که دهان کعبه هم وا مانده

لا حول ولا قوة الا بالله

از جلوه ی نور ازلی می گویم

از ساحت آن صبح جلی می گویم

عمریست که مشغول عبادت هستم

هر شام و سحر علی علی می گویم

ملک و ملکوت می شود حیرانش

برپاست حماسه های بی پایانش

لشکر به دمی ز هم فرو می پاشد

می آید و ذوالفقار در دستانش

چشم همه بر شکوه بی همتا بود

آن روز که شور حیدری برپا بود

وقتی در قلعه را درآورد از جا

ذکر لب او نوای یازهرا بود

با مهر تو هر دلی شرف می گیرد

عشق تو دل مرا هدف می گیرد

هر کس که به ذکر یا علی دلگرم است

از فاطمه ایوان نجف می گیرد

یوسف رحیمی

شکر خدا که نام علی در اذان ماست ...

شکر خدا که نام علی در اذان ماست

ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست

 

ذکر علی عبادت مختص شیعه است

این اسم اعظم است که ورد زبان ماست

 

با هر نفس علی شده ذکر لبم مدام

این " یاعلی " همیشه رفیق لبان ماست

 

چای روضه ...

 این چای روضه ها که مرا زیر و رو کند

   عطرش ز دور کار هزاران سبو کند

هفته ی بعد ...

بنویس که هرچه نامه دادم نرسید

بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته بعد

این جمعه که هرچه ایستادم نرسید

دارو ندار مان دل و دل دادن به توست ...

آقا بیا اگر چه نداریم توشه ای ...

جز جان خویش در ره همدم نمی دهیم

دارو ندار مان دل و دل دادن به توست ...

هرچند وسعمان نرسد کم نمی دهیم

م- شوریده

نماز شکسته ...

این روزها نمازم را شکسته می خوانم

چهار فرسخ دور افتاده ام ار چشمانت... ...

*یا صاحب الزمان ادرکنی*