دلم برای تو ...

دلم برای تو ...
خودت سامانش بده ...

أیهاالرئوف

---

الحمدلله حضرت باز هم طلبیدند خاک بوس درگاهشون باشم...

یا علی

برکت امام رضا(ع) ...

آیه الله جوادی آملی(حفظه الله):
هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمیشود،

مگر به وساطت مقام امام هشتم؛

هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی یابد و خوشحال نمیشود،

مگر به وساطت مقام رضوان رضا(ع)؛

و هیچ نفس مطمئنه ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد،

مگر به وساطت مقام امام رضا!

او نه چون به مقام رضا رسیده است،به این لقب ملقّب شده است!

بلکه چون دیگران را به این مقام می‌رساند، ملقّب به رضا شد.

اهداف جزئی هم مشمول این اصل کلّی است.
اگر کسی در کارهای جزئی موفق شد و راضی شد؛ چه بداند، چه نداند

به برکت امام رضا(ع) است.

اگر فرزندی کوشید،رضای پدر و مادر را فراهم کرد؛

چه بداند و چه نداند،

به وساطت مقام امام رضا(ع)است

اینجاست منبع

سهم چو من پیامک «هستـــم به یادت» است ...

جا مانده ایـــــم و شرح دل ما خجـــــــالت است
زائـــــر شدن پیـــــاده یقیـــنا سعـــــادت است

ویـــزا،بلیــــط، کـــرب و بـــلا مال خـــوب هاست
سهم چو من پیامک «هستـــم به یادت» است

یــــک اربعیـــن غــــــزل، بــــه امیـــــد عنایتـــــی
این بغـــض من اگر چه خودش هم عنـــایت است

چیــــزی بـــــــرای عرضـــــه ندارم مــــرا ببــــخش
یعنی غـــزل ، نشانــــــه ی عـــــرض ارادت است

ما را نبرده اند اگر کربلا ، جمکران که هست

ما پی نبرده ایم تو را آن  چنان که هست

کاری نکرده ایم به قدر توان که هست

کــاری بــرای آمــدن تو نکــرده ایم

اما برای نذر قدوم تو جان که هست

گر بی قراری دل ما آشکـــار نیست

پیدا ز حال و روز پریشانمان که هست

هزار غبطه به حال عجیب بعضی ها ...

خوشا به حالِ دل بی شکیب بعضی ها

هزار غبطه به حال عجیب بعضی ها

نمی رود ز سرِ این پرنده ی قفسی

خیال بال و پر دل‌فریب بعضی ها

قنوت وتر ... سحر ... در جوار «شش گوشه»

طبیب حاذق درد غریب بعضی ها!

نصیب همچو منی؛ مهر تربت و حسرت!

برات کرب و بلا، هی نصیب بعضی ها ... 

آه نوشت : لیاقت ...

رفیقم بهم گفت:

یعنی ما لیاقت داریم جزء 313 یار امام زمان (عج)باشیم؟

یه لبخند زدم و گفتم :

بیا بشین گریه کنیم رفیق

نذر حضرت رقیه خاتون :: بوسه ...

در سرم هست فقط طرح مصور بوسه 

در خیالم دهم از دور به دلبر بوسه 

پیش تو سردی این آه دلم را سوزاند 

آتشی در جگرم هست نهان در بوسه 

قاری نیزه نشین روی تو بوسیدن داشت 

میفرستم به لبت بر سر منبر بوسه 

نفسی تازه بده تا که دهان بگشایم 

تا بگویم ز غم خویش پس هر بوسه