شوق شکر

از شوق شکر مور بر آورد پر و بال
                صائب تو درین عالم خاکی چه خزیدی؟

صائب تبریزی

.::حتما گوش کنید ::. غفران ربوبی

نواهنگی زیبا و شنیدنی از بیانات «شیخ حسین انصاریان» پیرامون «غفران و مغفرت پروردگار»

دریافت

او خود را این چنین فدای حسـیـــن (ع) می کند

او خود را این چنین فدای حسـیـــن (ع) می کند...
اما من...
چه تیر ها که به قلب امامِ زمانم (عج) نزدم . . .

نه لب گشایدم از گل ، نه دل کشد به نبید

نه لب گشایدم از گل ، نه دل کشد به نبید 

 چه بی نشاط بهاری که بی رخ تو رسید 

 نشان داغ دل ماست لاله ای که شکفت 

 به سوگواری زلف تو این بنفشه دمید 

 بیا که خک رهت لاله زار خواهد شد 

 ز بس که خون دل از چشم انتظار چکید 

به یاد زلف نگونسار شاهدان چمن 

 ببین در اینه ی جویبار گریه ی بید 

به دور ما که همه خون دل به ساغر هاست 

 ز چشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید ؟

 چه جای من ؟ که درین روزگار بی فریاد 

 ز دست جور تو ناهید بر فلک نالید 

 ازین چراغ توام چشم روشنایی نیست

که کس ز آتش بیداد غیر دود ندید 

 گذشت عمر و به دل عشوه می خریم هنوز 

 که هست در پی شام سیاه صبح سپید 

کراست سایه درین فتنه ها امید امان ؟

 شد آن زمان که دلی بود در امان امید 

 صفای اینه ی خواجه بین کزین دم سرد 

 نشد مکدر و بر آه عاشقان بخشید

هوشنگ ابتهاج

عید است ولی بدون او غم داریم ...

عید است ولی بدون او غم داریم

عاشق شده ایم و عشق را کم داریم

ای کاش که این عید ظهورش برسد

این گونه هزار عید با هم داریم

شعر استاد سازگار در تقارن عیدنوروز وایام فاطمیه (سلام الله علیها)

شعر استاد سازگار در تقارن عیدنوروز وایام فاطمیه (سلام الله علیها)

جان حضرت تبریک نگید بهم نوکران مادر سادات، برا هم سال خوبی آرزو کنید..

نوروز مانند شب تار است یاران

چشم بهار از گریه خونبار است یاران

جایی که اشک مصطفی ازدیده جار یاست

گل هم به چشم دوستان خار است یاران

تبریک در ماه غم زهرا حرام است

مهدی از این تبریک بیزار است یاران

بی معرفت باشم اگر تبریک گویم

وقتی که پیغمبر عزا دار است یاران

تبریک چون گویم که دخت مصطفی را

خون جگر جاری به رخسار است یاران

راه گلستان را به روی دل ببندید

زهرا میان درب و دیوار است یاران

زهراست برما مادرو باید بدانیم

مادر به ما ، در حشر غمخوار است یاران

بلبل شده در بوستان هم ناله با گل

گل ،  زارتر ازگل به گلزار است یاران

ما چون خریدار غم زهرا نباشیم

زهرا غم مارا خریدار است یاران

روزی که از فرزند مادر می گریزد

زهرا برای شیعیان یار است یاران

دریایی از خون جاری از چشم تر ماست

نوروز ایام عزای مادر ماست

سرچشمه های اصلی گناه

نوشتار پیش رو، به صورت گزینشی به شرح احادیث شیعی می پردازد، بیشتر احادیث این مجموعه توسط آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی (سخنرانی معظم له در مسجد بازار تهران) از مراجع عظام تقلید شرح و بسط یافته اند.

 

رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ (عَلَیهِ السَّلَامُ) قَالَ:

إِنَّ أَوَّلَ مَا عُصِیَ اللَّهُ بِهِ سِتٌّ حُبُّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الرِّئَاسَةِ وَ حُبُّ الطَّعَامِ وَ حُبُّ النِّسَاءِ وَ حُبُّ النَّوْمِ وَ حُبُّ الرَّاحَةِ.[1]

ترجمه و شرح:

روایت از امام صادق(صلوات الله علیه) منقول است که حضرت فرمودند: سرآمد اموری که موجب می‏شود انسان از فرمان الهی سرپیچی کند و نسبت به خداوند ‌گناه و عصیان کند، شش مورد است. یعنی این شش مورد سرآمد هستند؛ نه این که موارد دیگر موجبِ گناه نمی‌شود. اینها غالباً‌ سرآمد هستند. گناهانی که از انسان سر می‏زند، ‌منشأش غالباً یکی از اینها است.

اول: حبّ الدنیا؛ پول دوستی. این موجب می‏شود که نه حرام سرش بشود نه حلال. لذا موجب عصیان می شود. دو نوع گناه داریم که یکی از آنها ترک واجب است؛ خودِ ترک واجب هم گناه است. پول دوستی منشأ گناه می‏شود.

دوم: حبّ الرئاسة؛ جاه طلبی، ‌ریاست طلبی. این هم منشأ گناهان و معاصی دیگر می‏شود.

سوم: حبّ الطعام؛ «ابن البطن»، یعنی کسانی که به اسارت شکم می‏روند. این هم منشأ گناهان بعدی می‏شود.

چهارم: حبّ النساء؛ منظور «ابن الفرج» است. مراد از حبّ النساء شهوت جنسی است.

از آن طرف، حبّ الطعام‌ به تعبیر ما شهوت بطنی و شکم پرستی است، از این طرف هم شهوت جنسی را مطرح می‏فرماید که از این دو  تعبیر می‏شود به «ابن البطن و الفرج». اینها اسیرند و به اسارت شکم و شهوت جنسی‏شان درآمده‌اند. این منشأ می‏شود برای گناه.

پنجم: حبّ النوم؛‌ یعنی کسانی که خیلی مقیّدند به خوابیدن. اینها هم به معصیت می‏افتند. یک سنخ معاصی هست که ‌منشأش حبّ نوم و خواب است. صبح نماز صبحش قضا می‏شود، برای چه؟ چون می‌خواهد بخوابد.

ششم: حب الراحة؛ یعنی راحت طلبی. این هم منشأ یک سنخ از معاصی است.

یک رشته هست که همه این شش مورد را به هم پیوسته می‏کند و آن «حُبّ» است. «حبّ الدنیا»،‌ «حبّ الرئاسة»‌،‌ «حبّ الطعام»،‌ «حبّ النساء»، ‌»حبّ النوم»،‌ «حبّ الراحة». همه اینها مثل دانه‏های تسبیحی در یک نخ هستند و آن نخ تسبیح، همین «حبّ دنیا و امور مادّی» است. لذا همه اینها مربوط به هم هستند. تعلّق به این عالم مادّه است که انسان را به گناه می‏کشاند. این اگر نباشد، هیچ وقت گناه سر نمی‏زند و ‌واجب هم ترک نمی‏شود.[2]

 

تنظیم :شکوری گروه دین و اندیشه تبیان

---

پی نوشت ها :

[1] . بحارالانوار، ج70 ، ص 60

[2] . یکشنبه: 30 آبان 89 ؛ 14 ذی الحجّه 1431 ؛ مسجد جامع بازار تهران