ستاد انتخاباتت کو؟

ای چشمه ی نور، انشعاباتت کو؟

ای خانه ات آباد، خراباتت کو؟

در شهر نشانه ای ز تبلیغ تو نیست؟

ای عشق! ستاد انتخاباتت کو؟

محتاجم ....

از قنوت سحر مادرتان جان ماندم

پسر حضرت زهرا به دعا محتاجم

---

---

در رجب ها کاظمین ما خراسان میشود ...

هر که یک دفعه سر این سفره مهمان میشود

مور هم باشد اگر روزی سلیمان میشود

سر به زیر انداختن ذاتش توسل کردن است

دردهای این حرم ناگفته درمان میشود

این کریمان لطفشان هرچند آماده ست، لیک

نام مادر که وسط باشد دو چندان میشود

لحظه ی بغـض نـشد حفــظ کنم چشــمم را ...

لحظه ی بغـض نـشد حفــظ کنم چشــمم را

در دل ابـــر نگــهـــداری بـــــاران سخت است

کشتی ِ کوچک من هر چه که محــکم باشد

جَستن از عرصه ی هول آور طوفان سخت است

ســاده عاشق شده ام ساده تر از آن رســوا

شهره ی شهر شدن با تو چه آسان... سخت است

هنوز کرب و بلایی که داشتم دارم ...؟

هنوز حال و هوایی که داشتم دارم

هنوز طبع گدایی که داشتم دارم

برای گمشدگان یک چراغ روشن کن

نیاز راهنمایی که داشتم دارم

چه بگویم که اشک ما از چیست؟

زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده‌ایم حسین!

عشق سوغاتِ کربلاست اگر مزه‌اش را چشیده‌ایم حسین! 

هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروَری دادند

ما که هر وقت گفته‌ایم خدا، از خدایت شنیده‌ایم: حسین

از خدایت شنیده‌ایم که ‌گفت: نقش‌ها ما کشیده‌ایم اما

«اَحسنُ الخالِقین» از آن روییم که تو را آفریده‌ایم حسین!

دل بیچاره ...

دل بیچاره را به وصل دمی 

شادمان کن که بی تو غمگین است