اومدم چایی روضه رو بخورم ....

حاج علی خلج: 
روز اول دهه ی محرم که آخرین دهه ی محرم حاج آقا شد ، وقتی آقا با اون وضع کسالت اومدن برای منبر ، گفتم: آقا ! بخدا مردم همین که بدونن شما هستین کلی خوشحالن . دیگه این همه زحمت اونم با این حال ؟

آقا مجتبی نگاهی به من کردند و با اون صدایی که دیگه کم رمق شده بود گفتند: اومدم چایی روضه رو بخورم …

در خواب لااقل بده این افتخار را ...

تسکین بده قرار دل بی قرار را 

با ندبه تازه کن غم دوری یار را 

اَینَ السَبیل ؟ اَشرِق الیَّ بنورکَ..

تا در میان راه بیابم دیار را 

تنها نشسته ، خسته ، پریشان و ناامید ، 

چشمم به راه ، تا که ببینم سوار را

یک عمر خوانده ام "اَرِنِی الطَلعَهَ الرَشید... " 

در خواب لااقل بده این افتخار را 

انت الرسول ، اَنتَ اَمیر اِنـَّکَ الغَدیر .. 

برگرد از حرا و بکش ذوالفقار را 

کَم اَستَغیث "اینَ ؟ مَتی ؟ لَیتَ ... " سَیّدی !

پایان بده جدایی چشم انتظار را

آنقدر جمعه های نبود تو بوده است

زیر سوال برده حساب و شمار را

**

ای گل بگو که فصل شکوفایی ات کجاست ؟ 

گم کرده ام میان زمستان بهار را

یک روز پای عکس ضریح تو دق کنم

مشکلاتی برام پیش اومده برام دعا کنید حتما

---

کم کم میان روضه تان پیر میشوم

از زندگی بدون شما سیر میشوم

وقتی دلم برای شما تنگ میشود

هر جا که روضه هست سرازیر میشوم

من یا حسین زنده به اشکم خدا گواست

با گریه بر شماست که تکثیر میشوم

 

وقتی که اشک دادی و اینجا نشسته ام

یعنی که با نگاه تو تقدیر میشوم 

یک روز پای عکس ضریح تو دق کنم

یک روز زیر پای تو تصویر میشوم 

حسن کردی

دلِت آب ...

دریافت

---

زبان حال یه بچه شامی به حضرت رقیه(س):

گل داره پیرهن من دلِت آب

       گرون دامن من،دلِت آب

تازه بابام خریده گردنی

       نگاه به گردن من،دلِت آب

زخم رو گونَت چه خنده داره

        کجی شونت چه خنده داره

...گریه می کنی؟

من دل شکسته ام تو چرا گریه می کنی؟

داری کدام بغض مرا گریه می کنی؟

گریان غروب ها به کجا خیره می شوی؟

هر روز صبح زود چرا گریه می کنی؟

دارم برای غربت تو گریه می کنم

داری برای غربت ما گریه می کنی؟

عمری ست از تو غافلم و تو برای من

شب های جمعه پیش خدا گریه می کنی

دلشوره های امشب من بی دلیل نیست

سر بر کدام خاک؟ کجا گریه می کنی؟

این ابرها همیشه که باران نمی شوند

شاید تو بغض کرده ای یا گریه می کنی

...

برگشته ایم خسته و شرمنده و فقیر...

یا ایها العزیز...چرا گریه می کنی؟

حسن بیابانی

باز هم صحبت فردا ...

باز هم، صحبت فرداست قرارِ ما ها

باز هم، خیر ندیدیم از این فرداها

 

چقدر پای همین وعده ی تو پیر شدند

جگر "مادر ها" موی سر "بابا ها "

اما امشب ...

اما امشب ... انگار ماجرا فرق میکند
این گریه با گریه همیشه متفاوت است ، این گریه گریه ای نیست که به سادگی آرام بگیرد و به زودی پایان پذیرد.
انگار نه خرابه که شهر شام را بر سرش گذاشته است این دختر سه ساله ...فقط خودش که گریه نمیکند ، با مویه های کودکانه اش همه را به گریه می اندازد و ضجه همه را بلند میکند .
تو هنوز بر سر سجاده ای ، که از سر بریده حسین می شنوی که : خواهرم دخترم را آرام کن !!

تو ناگهان از سجاده کنده میشوی و به سمت سجاد (ع) می دوی ، او رقیه را در آغوش گرفته و به سینه چسبانده ، مدام بر سر و روی او بوسه میزند و تلاش میکند که با لحن شیرین پدرانه و برادرانه او را آرام کند ، اما موفق نمی شود ...