یک نخ ازجامه ی احرام تو ما را کافی است...

یک نخ ازجامه ی احرام تو ما را کافی است

نه که مارا همه ی خلق جهان راکافی است

پسرحضـرت نرگـس بـه جمـالت نازم 

گوهر و هر تو ما را به دو دنـیا کافی است

درمـنا یا بـه حـرم یـا عـرفات و مشعر

لحظه ای یـاد کنی ازمن شیدا کافی است

گرتو را ضی شوی ازمن همه روزم عید است

نامه ای گرشود ازسوی تو امضا کافی  است

گدای فاطمه ...

وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست

احساس میکنیم که دو عالم گدای ماست

با گریه بهر فاطمه آدم عزیز است

این گریه خانه نیست که دولت سرای ماست

هر که دارد هوسِ کرب و بلا گریه کند ...

در کنار تو وجودم به خدا نزدیک است

هرکه نزدیک خدا شد به شما نزدیک است

تو خودت حافظ من باش به یغما نروم

دام ابلیس به من در همه جا نزدیک است

اعتقاد دلم این است که در هیئت ها

دست احسان کریمان به گدا نزدیک است

شکوه ای نیست اگر غرق مصیبت شده ام

طالب وصل، همیشه به بلا نزدیک است

تا همین جا به خدا قافیه را باخته ام

مرگ این غم زده بی چون و چرا نزدیک است

دل بیتاب مرا روی گُسل ساخته اند

غافل از یار شوم زلزله ها نزدیک است

هر که دارد هوسِ کرب و بلا گریه کند

گریه کن ها، سفر کرب و بلا نزدیک است

گرچه دور از حرمِ کرب و بلاییم ولی

باز هم شکر، خراسان رضا نزدیک است

آقا به خاطر دل زهرا مرا گرفت ...

دلبر کمند خویش فکند و مرا گرفت

زلفی رسید و مرا دست و پا گرفت

بر زلف او نوشته که یاایهاالعزیز

یعنی مرا برای رضای خداگرفت

هرتار زلف دوست به یک جاست متصل

قلبم جدا گرفت و زبانم جدا گرفت

پرسیده ام ز مادرم او هم خبر نداشت

اصلا رفاقت من و تو از کجا گرفت

من بعد از این به درد خودم گریه میکنم

آقا به خرج خویش برایم دوا گرفت

من غرق گشته ام به دریای معصیت

آقا به خاطر دل زهرا مرا گرفت

در حیرتم چگونه خجالت نمیکشد

هر کس برای خود کفن از کربلا گرفت

دعای هفتم : نیایش آن حضرت در کارهای مهم ....

ای آنکه گـرهِ کارهای فرو بسـته به سر انگشت تو گشــوده می‌شود و ای آن که سختـیِ دشـواری‌ها با تو آسـان می‌گردد، و ای آن که راه گـریز به سوی رهـایی و آسـودگی را از تو باید خواست.

سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطـف تو اسباب کارها فراهم آیند و قضا به قدرت تو جربان یافته و اشیاء به اراده‌ی تو موجود شوند
و خواستِ تو را بی آن که بگویی فرمان برند و از آنچه خواستِ تو نیست بی آن که بگویی رو بگردانند.
تویی آن که در کارهای مهـم بخوانندش و در ناگـواری‌ها بدو پناه برند.
هیچ بـلایی از ما برنگردد مگر تو آن بـلا را بگردانی و هیچ انـدوهی بر طرف نشود مگر تو آن را از دل برانی...

غم مخور ...

عاقبت پایان رسد دوران هجران غم مخور
 طلعت یارم شود روزى نمایان غم مخور

 آفتاب روى جانان از افق سر مى کشد
 صحنه آفاق گردد نورباران غم مخور

رشته ای از چادرش ...

روز محشر که بیاید کار دست فاطمه است

مرتضی می ایستد ، زهرا قیامت می کند

رشته ای از چادرش هم دست ما باشد بس است

رشته ای از چادرش ؟!....آری... شفاعت می کند

علی اکبر لطیفیان