شعر زیبای مهدوی :: ساقی شعر ::

فکرکردم که قلم یار نشد دیدم شد

لحظه فهم تواغاز نفهمیدم شد

ساقی شعرشدی جام شراب اوردی

مثل هربار مراهم به حساب اوردی

درخیابان جنون می روم عابر باشم

یازده صفحه ورق خورد که شاعر باشم

بنویسم به تو ازخون جگربیت به بیت

وتوراگریه کنم وقت سحر بیت به بیت

« یــا فــاطــمــه اشـفــعـی لـنـا عـنـدالـله »

هـر دم بـه ضـریـح بـی نـشـانـت ای مـاه

بـسـتـه سـت دخـیـل قـلـب مـن بـا هـر آه

عـمـری سـت تـپـش هـای دلـم مـی گـویـد :

« یــا فــاطــمــه اشـفــعـی لـنـا عـنـدالـله »

شعر بسیار عالی : به یاد محرم و مقتلش ... ::باتو دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت::

شکر خدا که لطفِ تو دست مرا گرفت

مِهرت میان این دلِ ویرانه جا گرفت

 

امروز نه، که روز الست بربکم

باتو دلم بهانه ی کرب و بلا گرفت

 

آواز پر زسوز ِکسی میرسد ز عرش

ماه محرم آمده باید عزا گرفت

 

ما فکر میکنیم هنر کرده ایم، نَه

روضه برای بی کسی تو خدا گرفت

میتوان گفت تو را شیعه اثنی عشری؟

فرض کن حضرت مهدی به تو ظاهر گردد

ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟

باطنت هست پسندیده صاحب نظری؟

خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟

لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبهه و سالم داری،یک عدد هدیه برایش بخری؟

حاضری گوشی همراه تو را چک بکند؟

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است

امام صادق(ع):ای گروه شیعه! برای ما زینت باشید نه ننگ و عار،با مردم خوش گفتار بوده و از سخنان بیهوده و زشت برحذر باشید.

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است

                                                 دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است

اکسیر من ! نه این که مرا شعر تازه نیست

                                                  من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست

                                                در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است

تا این غزل شبیه غزل های من شود

                                                        چیزی شبیه عطر حضور شما کم است

من شاعرم... به لحن قلم حرف می زنم

این نامه چند خط غم هر روزه ی من است

من شاعرم...  به لحن قلم حرف می زنم

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است ...

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود

قلبم به چشم همزدنی سنگ می شود

آقا ببخش که سرم گرم زندگی است

کمتر دلم برای شما تنگ می شود

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا؟

دل سرگشته کجا، وصف رخ یار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری

که دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا