قلمـم در برابرم جان داد ...

خـواسـتم فاطمه نویـسم کـه

واژه هایم به دست و پا افتاد

تا نـوشـتم به صـفحه یا زهرا

قلمـم در برابرم جان داد ...

حسن کردی

او همیشه موکدا می گفت: که زن باردار را نزنید ....

پیر مردی که در همین کوچه

خانه اش جنب خانه ی ما بود

مکتبی مملو از محصل داشت

باز اما غریب و تنها بود

**

او که شبها میان این  کوچه

مثل ابر بهار می بارید

بارها در کلاس هایش گفت

حرمت خانه را نگه دارید !

**

بارها گفته خانه محترم است

در ِ آن را به زور وانکنید

نام زهرا و نام فاطمه را

بی وضو ، لحظه ای صدا نکنید

**

مرد می گفت یار دین باشید

اگر از شیعیان خوب منید

او همیشه موکدا می گفت

که زن باردار را نزنید

**

یکی از شیعیان او می گفت

مرد یکروز داده هشداری

آرزو کردهست در این شهر

روی در ها نبود مسماری

**

پیرمرد آب را اگر می دید

سخن از حنجر و عطش میزد

کسی از گوشواره گر می گفت

با دو دستش به صورتش میزد

**

حرف او را کسی نمیفهمید

او زغمهای خود ولی می گفت

وقتی او را به زور می بردند

زیر لب او علی علی می گفت

پیمان طالبی

باز شب ماند و من و این عطش خانگی ام ....

باز شب ماند و من و این عطش خانگی ام

باز هم یاد تو ماند و من و دیوانگی ام

اشک در دامنم آویخت که دریا باشم

مثل چشم تو پر از شوق تماشا باشم 

خواب دیدم که تو می آمدی و دل می رفت

محرم چشم ترم می شدی و دل می رفت

یک نفر مثل پری یک دو نظر آمد و رفت

با نگاهی به دل خسته ام آتش زد و رفت 

آخرش هم دل دیوانه نفهمید چه شد

یک شبه یک شبه دیوانه چشمان که شد 

تا غزل هست دل غمزده ات مال من است

من به دنبال تو چشم تو به دنبال من است

دلشوره ی صحن خواهرت را داریم...

صد شکر که نو گشته ضریحت اما

دلشوره ی صحن خواهرت را داریم...

---

اگرچه عشق هنوز از سرم نیفتاده

ولی مسیر من و او به هم نیفتاده

به خواب سخت فرو رفته پای همت من

وگرنه اسم کسی از قلم نیفتاده

حل می شوند با تو مسائل یکی یکی ...

حل می شوند با تو مسائل یکی یکی

پیچ و خم تمام منازل یکی یکی

آغاز عشق "حب" و سرانجام آن "جنون"...

طی می شوند با تو مراحل یکی یکی

مهر تو کافی است برای نجات ما

امواج می رسند به ساحل یکی یکی

با "پا به جای پای کریمان گذاشتن"

ایجاد می شوند فضائل یکی یکی

شغلی شریف تر ز گدایی نیافتم

باید عوض شوند مشاغل یکی یکی

جمکران که هست ...

ما پی نبرده ایم تو را آن چنان که هست

کاری نکرده ایم به قدر توان که هست

کــاری بــرای آمــدن تو نکــرده ایم

اما برای نذر قدوم تو جان که هست

گر بی قراری دل ما آشکـــار نیست

پیدا ز حال و روز پریشانمان که هست

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا ...

دیدن صورت ماه تو چه دیدن دارد

ناز تو حضرت عباس!کشیدن دارد

من فقط تشنه ی یک جرعه نگاهت هستم

ناز عباسی دلدار خریدن دارد

هر شب انگار به دل بال و پری می بخشی

که بسوی تو چنین شوق پریدن دارد

یوسف ام بنین!ماه شب چاردهم!

وصف زیبایی ات انگشت بریدن دارد

عشق تو ریشه دوانده ست به اعماق دلم

قلب من با تو فقط حال تپیدن دارد

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا

تو بگو:"نه" که همین نیز شنیدن دارد

مثل دیوانه ی عاشق که به معشوق رسد

کربلا...بین دو گنبد...چه دویدن دارد